BİZ, ÖLÜMLÜLER - PATRICK NESS / KİTAP YORUMU

Yazar: Patrick Ness
Orijinal İsim: The Rest of Us Just Live Here
Çeviri: Berke Kılıç
Sayfa Sayısı: 264
İncelemek İçin: D&R
Puanım: 3/5

TANITIM

Ya Seçilmiş Kişi değilseniz?

Ya zombilerle, ruh emici hayaletlerle ya da o mavi parlak gözlü, ölüm getiren, yeni çıkan şey her ne ise onunla savaşması gereken kişi değilseniz?

Ya sadece liseden mezun olmak, baloya gitmek ve birileri okulu tekrar havaya uçurmadan Henna'ya çıkma teklifi etmek isteyen Mickey gibiyseniz?

Çünkü bazen her hafta bir yenisi yaşanan krizlerden daha büyük sorunlar da vardır ve bazen sıradan hayatınızdaki sıradışı şeyleri keşfetmeniz gerekir. 

Dağ aslanları en yakın arkadaşınıza tapıyor olsa bile.

YORUM

"Bu döngülere giriyorum, oraya hapsoluyorum, hapsolduğumu hissedebiliyorum ve çıkmak, başka bir şey yapmak kadar basit bir şey.Herhangi bir şey.Ama çıkmak giderek zorlaşıyor, ya gidip yeni bir hayata başlarsam da bir döngüye kısılıp oradan çıkamazsam?"


Biz, Ölümlüler , doğruyu söylemem gerekirse beni ilk önce cildiyle kalbimden vuran bir kitaptı.Konusunu bilmiyordum, tanıtım bültenini bile okumamıştım ama kitabın baskısı gözüme mükemmel gelmişti.Ki şuan tam yanımda duran kitaba bakarak söyleyebilirim ki, her şey göründüğü gibi:Baskı mükemmel.

Daha sonra goodreadste de biraz araştırıp en sonunda bu ay yaptığım bir alışverişte almıştım ve okumak için de sabırsızlanıyordum.

Aslında en başta kitabı çözemediğimi hissediyordum. Okuyanlar bilir ki, bölüm başlarında başka bir hikayeden ufak kesitler var. Ve bana mı öyle geldi bilmiyorum ama kitap bana John Green okuyormuş hissi verdiğinden dolayı-ki John Green'in iki kitabını okudum ve kendisi anlatımını sevdiğim bir yazar olmamıştır- kitabı beğenip beğenmeyeceğim konusunda tereddüt yaşıyordum.

Karakterlere gelirsek eğer, ana hatlar bakımından değerlendirildiğinde klasik bir gençlik filmi lise tayfası olarak görülebilir aslında. Aileleriyle sorunları olan, arkadaş grubuyla sürekli vakit geçiren ve o arada da okula gidip gelen tiplerdi.Etrafınıza baktığınızda onlardan birisini rahatça görebilirdiniz, mükemmelleştirilmiş karakterlerden değillerdi.

Ama aralarında en çok Jared'ı sevdim sanırım.Ve en çok da Mickey'i anladım.Jared ve Mickey'nin dostluğu, kitabı aslında bu kadar ilerleten temel şeydi bana göre.Yani eğer bu dostluk olmasaydı kitaba 3 vereceğimi hiç sanmıyordum.

                                 

Mickey'nin sorunları ise onu gerçekten gerçek bir insan yapıyordu.İnsanların tek dertlerinin dış görünüşleri olmayacağını, aslında derinlerde yatan ve patlamayı bekleyen, nitekim de patlayan psikolojik bombaların olabileceğini hatırlatıyordu. Ve bence bu, Mickey'nin en güzel özelliğiydi. Aksi halde kitabın benim için bir özelliği olmayacaktı.

Yazarın diline gelirsek yukarda da belirttiğim gibi çok fazla sevemedim.Neden bilmiyorum, bazı kitaplar bana sanki kitabın sonunda hayal kırıklığına uğrayacakmış ve kitabı istediğim kadar beğenemeyecekmiş hissi uyandırıyor.Ama yine de, bir şekilde o kadar da rahatsız etmedi.Yani tereddütüm vardı ama büyük bir sorun değildi.3 vermemin en büyük sebebi bu değildi.

Puanımı kıran asıl sebep, bazı şeylerin havada kalması ve benim için açıklanmamış olmasıydı.Yani kitap bitti ve dönüp düşünüyorum, 'bu sahne neden yazılmış ki?' diyorum.Çünkü hiçbir şeye bağlanmadı.Hiçbir şeye etki etmedi ve benim için hiçbir anlam kazanamadı. Üstelik sanki bir anlamı varmış gibi yazılmasına rağmen böyleydi. Olay oldu ve bitti.Bir sonuca bağlanmasını bekledim ama kitap bittiğinde sanki hiç yaşanmamış gibiydi.Konusu bile açılmadı.Ve bence bu, kitabın en büyük eksikliğiydi.

Ama öte yandan, anlatım tarzının bir faydası olarak da çok hızlı okunuyor ve ne ara yarıladığınızın farkına varamıyorsunuz.Bir bakmışsınız, okuduğunuz kısmın yüzdesi okunacak kısmın yüzdesine baskın geliyor.

Eğer slumptan çıkacağınız ve hızlı okunacak, kurgusuyla yormayacak bir kitap arıyorsanız, Biz, Ölümlüler'e bir şans vermelisiniz!